POCZYTAlna

Styczeń miesiącem odczuć ambiwalentnych, do uczelni, życia i książek. Bywa. Lepiej tak, niż gdyby tych uczuć miało w ogóle nie być. Jestem po pierwszym semestrze magisterki, a powrót na uczelnię po rocznej przerwie trochę cieszył, trochę bolał.
Czytelniczo było nieco chaotycznie, ale szczegóły za chwilę.





Przeczytałam książek aż sześć. Zaczęłam dwie nowe serie (Dwory i Mroczną wieżę). Było też trochę klasyki i to konkretnej, bo zarówno Mnich jak i Mały książę do kanonu już się zaliczają i przyznam, że pierwszy tytuł dużo bardziej mnie usatysfakcjonował. Dokończyłam też powtórne czytanie ostatnich trzech tomów Narnii i powróciłam do rozwalającej emocjonalnie Ostatniej bitwy, a i jak wspominałam u góry i w recenzji też o tym jest, lektura Chattama do najłatwiejszych nie należała.
Coś też kupiłam. Fajne rzeczy.

Dawca przysięgi na żywo wygląda dużo lepiej niż w zapowiedziach i chwała wydawnictwu za to, bo po świetnej okładce do Słów Światłości jak zobaczyłam okładki do trzeciej części ABŚ…

Maxime Chattam to jedno z lepiej znanych gdy mowa o literaturze kryminalnej nazwisk. Jego słynna Trylogia zła to jak na chwilę obecną ciężko dostępne książki i w sumie to nie dziwi, bo to solidny autor. Miałam już styczność z Obietnicą mroku, natomiast akurat wobec tego tytułu miałam pewne zarzuty po lekturze. I do Plugawego spisku też mam, choć książka wypada można by rzec odwrotnie w porównaniu do poprzedniego tytułu.
Seria brutalnych zbrodni wstrząsa Paryżem (i nie tylko). Alexis pracuje w trzyosobowym zespole żandarmów, którzy swoje wysiłki koncentrują na odnalezieniu sprawcy, który swoje ofiary doprowadza torturami do omdleń, potem przywraca je do stanu przytomności i kontynuuje znęcanie się nad nimi. Wśród współpracowników Alexisa znajduje się urocza, bystra i samotna Ludivine i pewnie dzięki jednemu z epitetów użytych do jej określenia już łatwo domyślić się, jakiego rodzaju wątek pojawi się wśród tych pobocznych.
Mam do Plugawego spisku bardzo ambiwalentne uczucia (w tym mies…

Chciałam rozpocząć ten post meldunkiem na temat tego, jak ostatnio stoję z serialami, ale nie mogę. Bo nie stoję i nawet nie chce mi się tłumaczyć dlaczego. Czas jest, a na pewno sporo jest tego czasu, który marnuję, więc wyjaśnienie, że go nie ma nic nie wnosi do sprawy. Jakby nie było, zdarzają się seriale gwałtownie zdobywające popularność i takie, o których słyszał każdy a przynajmniej znacząca większość ludzi mających stałą styczność z popkulturą. I taką produkcją jest właśnie Stranger Things, którego fabuła zaczyna się bardzo standardowo jak na gatunek grozy, bo w małym miasteczku, w którym znikają mieszkańcy.

Głównymi bohaterami są Will (Noah Schnapp), Dustin (Gaten Matarazzo), Mike (Finn Wolfhard) i Lucas (Caleb McLaughlin). Czwórka chłopców zafascynowanych światem fantastycznym (szeroko pojętym), którzy większość czasu, czy to w szkole czy poza nią spędzają razem. To właśnie zaginięcie Willa Bayersa staje się początkiem historii jak i również punktem zapalnym do rozegrania w …

Takie właśnie są początki. Przecież wiecie jakie. Niemrawe, ciężkie, bez przebłysku. W zasadzie na gruncie literackim słaby początek jest jak strzał w stopę. Ale pomimo tego, że Roland właśnie takim przeciętnym początkiem jest, to udało mu się mnie porwać. Nie od razu, ale po czasie okazał się lekturą wręcz elektryzującą. A rzadko to piszę o książkach.
Zacznijmy może od tego, że do twórczości Stephena Kinga nie za bardzo pasowała mi swego czasu fantasy. Naprawdę - gdy o tym myślałam, byłam przekonana, że to nie wyjdzie i że zdecydowanie wolę te powieści z pogranicza grozy i thrillera, w których zaczytywałam się już kilka lat. Po zapoznaniu się z Rolandem, a także bardzo ciekawą przedmową Stephena Kinga i wiem już, że byłam w błędzie, bo najwidoczniej to pisarz wszechstronny i tworząc w jakimkolwiek gatunku i tak sobie poradzi.
Fabularnie sam Roland jest dosyć prosty, bo na scenie mamy rewolwerowca podążającego za człowiekiem w czerni. Akcja dzieje się na pustyni, której surowy, rozgr…

Ha, takie książki też się u mnie pojawiają! Twórczości Sarah J. Maas byłam po prostu ciekawa, toteż postanowiłam sprawdzić czym autorka tak zachwyca. Sporo w sumie już o Dworach wiedziałam i to nie tylko o pierwszym, ale i o fabule kolejnych części. Widzę Maas jako autorkę kreowaną na kolejną gwiazdę fantastyki młodzieżowej i tworząc w tym gatunku kobieta ma potencjał, choć zdecydowanie nie w pełni jeszcze wykorzystany.
Historia promowana jako retelling Pięknej i bestii, w której młoda dziewczyna z biednej rodziny w wyniku zabicia magicznego stworzenia musi opuścić krainę ludzi i zamieszkać na stałe w świecie fae. Plus dla pisarki należy się na początek za ruszenie tematu akurat tych magicznych stworzeń, bo w czasach kiedy zaczytywałam się w literaturze młodzieżowej nie trafiłam na tę tematykę. Swoją drogą jak widać czasy "czytania młodzieżówek" nie odeszły w moim przypadku całkiem w niepamięć, bo zdarza mi się po nie sięgać, co więcej, czerpać z tego przyjemność.
I co z tą…

Ludzki mózg to piękna kwantowa maszyna, która sama nie rozumie zasady swojego działania.
Sięgając po polską fantastykę rzadko decyduję się na science fiction. Ja w ogóle podchodzę do niego jak pies do jeża, ale staram się od czasu do czasu  czytać takie tytuły. Na Różaniec się czaiłam, a fakt wygrania go w konkursie znacznie przyspieszył możliwość lektury. Rafał Kosik to znane nazwisko gdy mówimy o polskiej fantastyce, toteż spodziewałam się zadowalającej lektury. I dostałam.
Na tylnej części okładki Różaniec jest przyrównywany do zajdlowskiej fantastyki socjologicznej i te wątki społeczne to zdecydowanie baza do ciekawej i porywającej historii, którą stworzył Kosik. Bohaterem jest Harpad, który potrafi dostać się do cyfrowych zasobów pamięci g. A. I. a. To system hiperprewencyjny, który stoi na straży porządku i z ogromnym wyprzedzeniem zapobiega wszelkim patologiom. Gromadzi w swej pamięci takie dane jak między innymi PZ, czyli punkty potencjalnego zagrożenia. Każda jednostka ma PZ …

Nieśmiertelny jest moim drugim spotkaniem z Catherynne M. Valente. Autorka zaskoczyła mnie w Palimpseście swoją wyobraźnią, a także pięknym językiem, którym napisała swoją powieść, co było prawdziwą ucztą dla takiego łowcy unikatowych stylów, jaki się ze mnie zrobił. Nieśmiertelny to powieść nieco inna, osadzona w Rosji za czasów Stalina będąca interpretacją legendy historia Marii Moriewny. Niemniej jednak na kartach powieści da się wychwycić po części podobny do tego zawartego w Palimpseście ton, wszechobecne uczucie tęsknoty i rozłąki.
Maria to bohaterka z charakterem, która zostaje oblubienicą Kościeja Nieśmiertelnego, postaci pochodzącej z rosyjskiego folkloru. Autorce udało się w pięknych słowach uchwycić historię nieco skomplikowanej relacji, która nie dość, że nawiązuje się między człowiekiem a demonem, to jeszcze rozwija się w dwóch światach, tym realnym i tym baśniowym. Maria bowiem przedostaje się do Bujanu, krainy rosyjskich demonów, wśród których spotka też Wija, Babę Jagę…

Koniec roku końcem roku, miesiąc też już miał swój finał i dobrze byłoby ogarnąć, jak to wszystko przebiegało. Grudzień miałam szalony. Nie wściekłam się na święta, pilnowałam co było do pilnowania, kupowałam świetne prezenty i czytałam świetne książki. Co najważniejsze, w przypadku tego ostatniego, wrzuciłam na luz i stwierdziłam, że bez żadnych planów poczytam co się nawinie i w takim tempie na jakie będzie mi pozwalało życie. Skończyło się na czytelniczym głodzie, ale też na sentymentalnym powrocie do świata C. S. Lewisa.




Czytelniczo, jak wspominałam, potraktowałam grudzień bardzo lajtowo, czytałam raczej krótsze książki (no, poza Różańcem) i mniej wymagające. Taki chyba będzie teraz każdy kolejny grudzień - wakacje czytelnicze, żadnych ciężkich lektur, powroty do książek raz już czytanych. Podoba mi się ten plan. A i niezmiennie jakiś King.

Co kupiłam w grudniu?

Drugą część Mrocznej wieży, za którą niebawem się zabieram (niebawem znaczy jeszcze w styczniu), Światy Dantego, które …

Styczeń 1. Dybuk (Szlojme Zajnwil Rapoport) 2. Lewis. Człowiek, który stworzył Narnię (Michel Coren) 3. Sen nocy letniej (William Shakespeare) 4. Ruda sfora (Maja Lidia Kossakowska) 5. Słowa światłości (Brandon Sanderson) 6. Decathexis (Łukasz Śmigiel) 7. Wbrew zasadom (Samantha Young) Luty 8. Tengu (Graham Masterton) 9. Nigdzebądź (Neil Gaiman) 10.Mechaniczny (Ian Tregilis) 11. Pachnidło (Patrick Süskind) 12. Poskromienie złośnicy (William Shakespeare) Marzec 13. Harry Potter i Komnata Tajemnic (J. K. Rowling) 14. Obietnica raju (Robert Browne) 15. Miasteczko Salem (Stephen King) 16. Julisz cezar (William Shakespeare) 17. Apokalipsa Z: Początek końca (Manel Loureiro) Kwiecień 18. Po drugiej stronie cienia(Piotr Sender) 19. Apokalipsa Z: Mroczne dni(Manel Loureiro) 20. Królowie Dary (Ken Liu) 21. Już mnie nie oszukasz (Harlan Coben) Maj 22. Koniec punku w Helsinkach (Jaroslav Rudis) 23. Rycerz siedmiu królestw (George R. R. Martin) 24.Powstanie (Ian Tregilis) 25. Księga dżungli (Rudyard Kip…