POCZYTAlna

Jak każdy, to i ja;) W tymże roku założyłam tego bloga i jeszcze się rozkręcam z recenzowaniem. Liczę na to, że w przyszłym, 2013 wszystko będzie wyglądało jeszcze lepiej (jeśli mowa o blogowaniu i książkach) i o wiele lepiej (jeśli ktoś pyta o aspekty życia codziennego).

Przeczytanych książek w tym roku: śmiesznie mało - 28
Recenzji: jeszcze weselej - 10 (ale to dopiero początki... one zawsze są trudne)
Obserwatorów: 29
Postów: 29
Wejść na bloga: 1560

Ten rok obfitował w wiele bardzo pozytywnie odebranych przeze mnie tytułów, były nawet takie, w których po skończeniu uroniłam kilka łez. A nie jestem osobą łatwo wzruszającą się, czy lubiącą okazywać emocje (no chyba, że ktoś mnie zaprowadzi do księgarni).


Perełki 2012:
DEMI MONDE - Zima (Rod Rees) - Największe chyba zaskoczenie tego roku, choć wydane w 2011 i... słabo wypromowane. Coś mi się zdaje, że nie zanosi się na publikację kolejnego tomu, a szkoda, bo zakończenie wbija w fotel. Książka ma sporo, bo ponad 500 stron, a pochłonęłam…

Tytuł: Córka dymu i kości
Autor: Laini Taylor
Wydawnictwo: Amber
Ilość stron: 397
Rok wydania: 2011


Córka dymu i kości to książka zachwalana na każdej niemalże stronie okładki (a strony są cztery, bo to okładka ze skrzydełkami tak zwana). Słyszałam, że dobra, mniej więcej znałam treść notki od wydawcy, ale pomyślałam, że może tym razem dam sobie spokój... No i tak się złożyło, że książka leżała sobie przeceniona w jednym ze sklepów sieci Biedronka. Info od Rhiamon, która również weszła w posiadanie tejże książki.
Zabrałam się do czytania chyba na dwa dni przed Wigilią. Początek był obiecujący, ale czasu miałam nie wiele. Wiadomo, przed świętami człowiek zabiegany.
Główną bohaterką jest Karou – utalentowana dziewczyna z błękitnymi włosami uczęszczająca do szkoły plastycznej. Zna 26 języków, podczas akcji powieści uzyskuje jeszcze jeden. I, jak głosi tekst z wnętrza okładki, prowadzi podwójne życie – na co dzień uczy się i spędza czas z przyjaciółką, jednak od czasu do czasu znika bez sł…

Tytuł: Mój własny diabeł Autor: Mike Carey Wydawnictwo: Mag Ilość stron: 411 (aczkolwiek mogę się mylić o mniej więcej trzy za dużo, bo nie mam książki pod ręką, ale taka właśnie liczba mi świta) Rok wydania: 2006
Gdy poznajemy Feliksa Castora jest on w trakcie wykonywania swojej pracy. Aktualnej pracy, do której podjęcia zmusiły go potrzeby finansowe. W dodatku nie zajmuje się on czymś, do czego został stworzony. Feliks jest egzorcystą. Nie wykonuje zawodu z powodu pewnego wypadku z przeszłości. Jego orężem jest flet. Dzięki niemu potrafi on ujarzmić zjawy i odsyłać do... No właśnie, dokąd? Na ten temat nasz bohater nie ma zielonego pojęcia i szczerze powiedziawszy nie ma on ochoty odkryć tej tajemnicy.
Już na samym początku zapałałam do Feliksa sympatią. To on jest narratorem w powieści i niezwykle barwnie i dobitnie opisuje to, co go spotyka. Stosuje też nietuzinkowe porównania, ale o tym radzę się przekonać na własne oczy. Feliks mieszka ze swoja dawną przyjaciółką w sporych rozmiar…

Wszystkim bloggerom, książkoholikom i każdemu drepczącemu tu człeczkowi i stworkowi życzę wesołych, pogodnych świąt, ciepła i miłości, cierpliwości i życzliwości ze strony bliskich i niekończących się pokładów książek do przeczytania, a także natchnienia do pisania...  Zacnych prezentów pod choinką (takich idealnych dla moli książkowych!) Choć odrobiny śniegu - tyle, żeby przy najmniej jakiegoś małego bałwanka ulepić. Pyszności na wigilijnym stole i żeby nam, paniom, w cycki poszło :D I odpoczynku, odstresowania się po tygodniach gonitwy za prezentami i przygotowaniami;) Życzy DżejEr

A tak wygląda świąteczna scenografia w moim pokoju, przy najmniej na chwilkę, bo teraz te paczuszki już są pod choinką :D znaczy tą dużą, główną, w salonie.
Jestem z siebie dumna, wykonałam niemalże cały plan na dzisiaj, za chwilę go ukończę... zakrawa mi to na koniec świata... Ale szkoda, że żaden postapokaliptyczny zombie do mnie dzisiaj nie zawitał... dałbym mu ciastko....

Tak, słowotwórstwo to jedno z moich ulubionych zajęć:)
Wiem, że od dawna nie pisałam, recenzji tym razem też się nie doczekacie, ale mam co innego - TOP 10 moich ulubionych zespołów. Jest sporo wykonawcow, których ulwiebiam, ale jedna ekipa zasługuje w mojej ocenie na wieczne uwielbienie, jaśnieje jak gwiazda na tle wszystkich innych, tylko żarzących się i co tu dużo mówić, ich kawałki towarzyszą mi niemalże codziennie, nie ejstem w stanie wytrzymać bez nich dłużej, jak jeden dzień. Na telefonie posiadam około 50 utworów tegoż zespołu. Jak mi jest źle, jak mi jest dobrze, jak poszukuję weny, odstresowania się, rozluźnienia... No dobra, już kończę... ale nic na to nie poradzę. Uwaga uwaga:


1. LINKIN PARK



2. BULLET FOR MY VALENTINE


3. IRON MAIDEN

4. TIAMAT

5. FLORENCE & THE MACHINE

6. LUNATICA



7. THE BILL

8. ANTI DREAD


9. EVANESCENCE


10. MURDERDOLLS


Jak widać, różnorodność jest spora;) Nawet ujawiniła się moja lekko punkowa natura :D A zwykle te właśnie zespoły dostarczają mi natchn…

Tytuł: Miasto Zagubionych Dusz
Autor: Cassandra Clare
Wydawnictwo: Mag
Ilość stron: 546
Rok wydania: 2012

 No i mamy kolejny tom tej pseudo trylogii. Tak to jest z książkami, od których człowiek się uzależnił, że przerywa czytanie wszystkich innych, żeby myśli koncentrowały się tylko na tej jednej, konkretnej jaśniejącej na tle pozostałych tytułów. Historia Clary i Jace jest kontynuowana w piątej już części Darów Anioła, serii, o której słyszał już chyba każdy. 
 Z oceną tego tomu mam problem. Może dlatego, że tak bardzo uwielbiam postać Jace'a. Może dlatego, że pozytywne wrażenie po pierwszych trzech częściach nie pozwala mi do końca jasno i obiektywnie patrzeć na ta serię, ale postaram się jednak jakoś z tego wybrnąć. Sceptycznie byłam nastawiona do informacji, że po Mieście Szkła pojawi się kontynuacja. Miasto Upadłych Aniołów czytałam z przymrużeniem oka, wyszukując wszelkie nie doskonałości... No właśnie, zbyt wiele ich nie odnalazłam. I pomimo tego, że uważam, iż czwarta cz…

Tytuł: Pamiętnik Cathy
Autor: Sean Stewart, Jordan Weisman
Wydawnictwo: Egmont
Ilość stron: 144
Rok wydania: 2006


 - O, masz Pamiętnik Cathy... - No, chcesz? I w ten sposób podprowadziłam książkę z biblioteki Rhiamon. Najwyraźniej zostały we mnie resztki upodobań z dawnych, podstawówkowo - gimnazjalnych upodobań książkowych. Jak już zapewne wspominałam, obiektem moich zainteresowań były wtedy książki młodzieżowe, ale tylko te, które zostały napisane w formie pamiętnika. Liczyłam na to, że kiedyś uda mi się dorwać Pamiętnik Cathy, ale niestety udało mi się to dopiero teraz. W liceum, w ostatniej klasie. „Bo dziecko nie ma co czytać” - wymruczałam wkładając książkę do mocno upchanej już torby przed wyjściem od Rhiamon i mając w myślach ten stos czekający na mnie w domu...
Ale jeszcze tego samego dnia zaczęłam czytać. Książka może nie jest gruba, ale ja, mając jeszcze pięć innych... Przeczytanie Cathy zajęło mi ponad miesiąc. Normalnie miewam lepsze tempo.
Główną bohaterkę poznajemy zwy…

Po primo: Przepraszam za swoją niesłowność, albowiem obiecałam recenzję Pamiętnika Cathy i niestety tak się złożyło, że książki nie skończyłam... Po drugie primo: Zastanawiałam się nad zamieszczeniem recenzji (czytaj pieśni pochwalnej) dla Living Things - piątego studyjnego albumu Linkin Park. Po trzecie primo: Przed powyższym uratowała Was !-nochizapraszając mnie do udzielenia odpowiedzi na poniższe pytania;) Chyba ostatni blog, na który zaglądam tego wieczoru (trzeba jeszcze umyć włosy i iść spać, od kilku dni chodzę permanentnie niewyspana) Oto i pytania: 1. Kiedy zaczynasz przygotowania do Bożego Narodzenia? 2. Posiadasz kalendarz adwentowy? 3. Jakie są Twoje ulubione filmy świąteczne? 4. Czy masz jakieś wesołe wspomnienia świąteczne? 5. Jak wygląda Boże Narodzenie w Twoim domu? 6. Co najbardziej lubisz w Świętach Bożego Narodzenia? 7. Czy masz jakieś tradycje świąteczne? 8. Jakie są Twoje ulubione piosenki świąteczne? 9. Jaką będziesz mieć choinkę w tym roku? 10. Jaki jest twój ulubiony zapac…

Wszyscy się chwalą, to i ja się pochwalę. A nawet więcej, fotkę zrobię...:) Okazuje się jednak, że Mikołajowi chyba wzrok szwankuje, bo nie zauważył chyba, że ja w tym roku wcale do grzecznych nie należałam, ale teraz to już po fakcie. A zatem oto co otrzymałam od podróżującego czerwonymi saniami zaprzęgniętymi w renifery jegomościa:



Wbrew pozorom najsmakowitsza część wcale nie jest do jedzenia. Przy najmniej dosłownie bo dla moli książkowych to raczej całkiem smakowity kąsek. Jak tylko skończę Pamiętnik Cathy i Seks na wysokich obcasach wezmę się za podzielonych. Jestem w dość kłopotliwej sytuacji, bo czytam pięć książek i każda z nich jest wyjątkowo interesująca. Więc jedyny pozytyw to taki, że szybko pójdzie. Niebawem, najpewniej jutro ukaże się recka Pamiętnika Cathy i po niej następną będą albo Podzieleni, albo Miasto zagubionych dusz, albo Mój własny diabeł. Ciężko stwierdzić co faktycznie, bo Podzielonych jeszcze nie zaczęłam, a jestem już w 1/5 MZD. W każdym razie wszystkie tr…

Słowem wstepu rzeknę tylko... Ten kto nie czytał tej serii nie wie, co traci :)
Tytuł: Wampiry z Morganville. Księga 8: Czarny Świt Autor: Rachel Caine Wdawnictwo: Amber Ilość stron: 346 Rok wydania: 2012
 To już ósme spotkanie z mieszkańcami Morganville. Rozpoczynamy ze stanem kryzysowym, bo Założycielka miasta, Amelie została zatruta przed Pana Draugów, Magnusa. Za moment wyjaśnię niewtajemniczonym, czym owe stwory są, ale najpierw pozwolę sobie wspomnieć o tym, jak to Panu Caine wprowadziła zamęt w mojej literackiej świadomości. Jedynym Magnusem, jaki funk­cjonuje w moim umyśle, jest bohater Darów Anioła, a tu bach, nagle mamy w Morganville mrocz­nego i bardzo złego Magnusa. Magnusa, który jest draugiem. Draugi to okrutne bezkształtne istoty składające się z galaretowatej mazi i mogące przemieszczać się za pomocą kropli wody. Żyją w ba­senach, a w Morganville znalazły sobie ciepły kącik w oczyszczalni ścieków. Nie ma co, zapowiada się sympatycznie. Ponadto draugi żywią się krwią wa…