Władca Pierścieni: Bractwo Pierścienia

To nie będzie recenzja. To będzie post o książce, ale nie recenzja, bo mam wrażenie, że wrzucanie książki takiej jak dzieło Tolkiena w sztywne i przyziemne ramy których zazwyczaj używa się podczas pisania tejże formy literackiej to niemalże zbezczeszczeniem świętości.

Moja mama mówiła, że do czytania Władcy Pierścieni trzeba dojrzeć. Do tej pory nie wiem, czy i ona ma za sobą lekturę. Ale co fakt to fakt. To, że pod koniec roku minionego zaplanowałam sobie lekturę tegoż tytułu nie oznaczało wcale, że z marszu się do niej zabiorę. O nie... A jeszcze po drodze po raz enty przewinęła się ekranizacja, po której obejrzeniu (w marcu) stwierdziłam "No, to ja się dzisiaj biorę za książkę". I nie. Nie zaczęłam wtedy lektury... Potrzebowałam do zebrania się i rozpoczęcia przygody w świecie stworzonym przez Mistrza jeszcze kilku miesięcy.

Dla elfich władców pod niebem jasnym Trzy są Pierścienie,

Dla krasnoludzkich podziemnych królów Pierścieni Siedem,

Dziewięć dla ludzi - tych ostatecznym śmierć jest przeznaczeniem,

Dla Władcy Mroku na czarnym tronie jest Pierścień Jeden,

W Krainie Mordor, gdzie wiecznej nocy zaległy cienie.

Pierścień Jedyny, by władać wszystkimi, czarem je opętać,

Pierścień Jedyny, by wszystkie zgromadzić i w ciemnościach spętać

W krainie Mordor gdzie wiecznej nocy zaległy cienie.*

Sama nie wiem, ile trwała moja przygoda, poza tym, że stanowczo za krótko. Bo więcej pragnę teraz wszystkiego, co spod pióra Tolkiena wyszło. Postaci, przygód, miejsc, opisów, języka... Epickości, magii, wędrówki. Krain, nazw, gór, lasów zamieszkiwanych przez elfów, imion... Wszystkiego. Przyznam, że ze sceptycyzmem podchodziłam do lektury a i pewną nawet obawą, bo kimże jestem, żeby krytykować klasykę fantastyki, a nuż widelec, jednak mi się nie spodoba. I wsiąknęłam. Chodziłam spać późną nocą, bo "jeszcze kawałeczek, jeszcze jedna strona... o, trzy do końca rozdziału, to już taka nie będę i przeczytam!". Z nieopisanym zdziwieniem mknęłam przez kolejne stronice, zatopiona w jakże wspaniałym, absorbującym i absolutnie genialnym świecie. W klimacie który chwilami był tak ciężki i pełen grozy, że obawiałam się czytać dalej i z drugiej strony doskonale wiedziałam, że nijak książki na bok nie odłożę.

Ale to też historia o przyjaźni. Poświęceniu, walce dobra ze złem i wytrwałości. O zupełnie przyziemnych kwestiach które idealnie wpisały się w historię Froda i jego towarzyszy. Pełne uroku postaci, których działania i słowa urzekają i zapadają w pamięci. 

Cóż mogę więcej rzec? Owszem, mogłabym pisać i pisać nieskończenie wiele jeszcze fraz, ale i tak żadna w pełni nie odda niesamowitości i wspaniałości dzieła Tolkiena. Teraz dopiero rzec mogę, że jestem prawdziwą fanką literatury fantasy jak tez podpisuję się pod wszelkimi pochwałami pod adresem twórcy trylogii. Miejmy nadzieję, że tom drugi wpadnie w moje ręce szybko i nie pozwolę mu długo czekać. Jak też że uda mi się zdobyć Bractwo Pierścienia w przekładzie pani Skibniewskiej.

Świat jest dziś istotnie pełen grozy i wiele miejsc tonie w ciemnościach, ciągle jednak istnieje piękno, a chociaż we wszystkich krajach miłość zmieszana jest z bólem, może tym bardziej potężnieje.**

*, ** - oba cytaty pochodzą z książki.